Volgens Simon Ellin, topman van de British Recycling Association,  was de ontwerper van de Pringles bus een idioot  waar het om recycling gaat.

Mijn schoonmoeder van 87 koopt Pringles chips. Omdat de chips in de kartonnen koker vers blijven en niet kapot gaan. Zij koopt geen chips in een zak. Mijn schoonmoeder beschouw ik als een wijze vrouw.

Proctor & Gamble introduceerde Pringles in 1967. Het verpakkingsconcept was destijds uniek en vooruitstrevend. Pringles maakte in de markt een wat moeizame start. Welk merk houdt het meer dan een halve eeuw vol om succesvol op de winkelschappen te blijven staan en steeds weer nieuwe generaties aan te spreken?

In 2011 verkocht P&G het merk aan Kellogg’s, nadat Diamond Foods zich erop had stuk gebeten.

Ik vind dat meneer Ellin een beetje aan stemmingmakerij doet. Een verpakkingsconcept van meer dan vijftig jaar oud op de korrel nemen mag best, maar kom dan ook met concrete suggesties voor verbetering. En ter vergelijking: een Ford Mustang uit 1967 is vandaag de dag beslist geen toonbeeld van zuinigheid en milieuvriendelijkheid maar nog steeds gaat menig mannen- èn jongenshart er sneller van kloppen.

Simon Ellin gaat er wat al te gemakkelijk aan voorbij dat je een productieapparaat dat in meer dan 140 landen de consument in staat stelt drie tot vier miljard keer per jaar zo’n bus chips aan te schaffen, niet van de één op de andere dag totaal zal kunnen ombouwen. Met behoud van het idee, het concept, de kwaliteit van het product én de lange houdbaarheid.

Voor recyclers is deze verpakking een draak van een product. Met een PP snap-on lid, een meer-laags top seal & peel folie, een koker die bestaat uit karton en papier en aluminiumfolie en een stalen bodem.  Op basis van vier miljard eenheden komt er jaarlijks bijna tweehonderd miljoen kilo verpakkingsafval vrij dat niet of nauwelijks te hergebruiken valt.  Dat zijn minstens 9800 twintigtonners. Met een gemiddelde lengte van 16,5 meter betekent dat een optocht van ruim 160 kilometer; een file van Amsterdam naar Antwerpen.

Op meerdere plekken hebben verpakkingsleveranciers hun fabrieken gebouwd naast de Pringles fabriek. Korte aanvoerlijnen, snelle reactie, nauwelijks transportkosten.  Daarover is destijds erg goed nagedacht.  De verpakkingsleveranciers zitten zeker niet stil. Kort geleden lijfde een wereldspeler op het gebied van wikkelbussen een Franse onderneming in die composite cans maakt welke voor minstens 95 % uit papier en karton bestaan.  Op de achtergrond wordt gewerkt aan vervanging van componenten zoals seal, metalen bodem en metaalfolie. Met behoud van de uitstraling van de verpakking en met name de barrière-eigenschappen. Daarvan gaan de consument én Simon Ellin zeker meer vernemen de komende tijd.

Pringles is en blijft een ijzersterk product. Dat moet je niet om zeep willen helpen. Met de verpakking mag je aan de slag, nee.. moet je aan de slag. Maar wel graag weloverwogen en doordacht.

We gaan al die mooie Mustangs toch ook niet afvoeren naar de schroothoop?