Columnist: Robert van Dooremolen
Sinds medio 2016 moeten tabaksfabrikanten afschrikwekkende afbeeldingen op verpakkingen sigaretten, sigaren, shag en pijptabak zetten. De pakjes zoals we die tot dan toe kenden, met alleen een waarschuwing in tekst, mochten toen niet meer worden geproduceerd. De nieuwe wet verbood nog meer. Kleine verpakkingen, met bijvoorbeeld maar tien sigaretten, waren voortaan taboe.
Deze ingrijpende wetgeving met als doel het roken ontmoedigen had naast impact op het uiterlijk van het tabaksschap ook enorme impact op alle tabakswaren producenten en hun toeleveranciers. Alle verpakkingen moesten wat betreft vorm en bedrukking worden gewijzigd; een behoorlijke kluif voor de verpakkingskundigen!
Toch zagen we in deze verplichte opdracht ook een kans. Tegelijkertijd met het toevoegen van de foto’s bij de waarschuwingen en het saneren van de kleinste verpakkingen wilden we het totale portfolio verpakkingen standaardiseren en rationaliseren. Het grafische design moest toch opnieuw en de drukker moest nieuwe platen maken dus dat als je dat voor de gewijzigde verpakking doet spaar je kosten uit.
Als verantwoordelijk verpakkingskundige voor ‘kleine’ verpakkingen, bestaande uit blik & karton maakte ik een haalbaarheidsstudie. Deze resulteerde in een voorkeur voor karton, blik ging er uit en werd vervangen door een nieuwe kartonnen constructie (foto).
Vervolgens brachten we het aantal verpakkingsformaten terug met 65% en creëerden hiermee volume voor de overgebleven verpakkingsformaten. Gaat het volume omhoog, dan gaat de prijs naar beneden. Het omstellen van afvullijnen wordt immers geminimaliseerd.
Door complexiteit uit het verpakkingsproces te halen werd het inkopen van de primaire verpakking duurder. Maakten we eerder generiek verpakkingen per land specifiek door middel van stickeren; vanaf dat moment kochten we per land unieke verpakkingen in en werden de oplagen kleiner. Het voordeel zat dus niet aan de inkoopzijde maar in het minder complex maken van het verpakkingsproces; de etiketteermachines konden uit de lijn worden gehaald en de lijn werd daardoor minder foutgevoelig.
Als je je verpakkingen dusdanig verandert, heb je nieuwe verpakkingsmachines nodig die zijn afgestemd op het nieuwe portfolio. Deze machines waren sneller en flexibel en leverden een compleet afgewerkt product af. Voorheen hadden we meer bewerkingsstappen en daardoor veel halffabrikaten op voorraad. In de tabaksindustrie waar je te maken hebt met accijnzen, zijn voorraden kostbaar. De risico’s van obsoletes, halffabrikaten die je niet meer kunt gebruiken omdat ze verouderd zijn, nemen toe bij grotere voorraden.
Uiteindelijk realiseerden we met de standaardisatie en rationalisatie van de verpakkingen en de verandering van de verpakkingsmachines een kostenbesparing van 25% en forse CO2 reductie.
Als verpakkingskundige weet je dat verpakken niet alleen gaat over verpakkingen en inkoop. Check je portfolio en product-verpakking combinaties; harmoniseer, standaardiseer en simplify het totale proces. Kijk voor verbetermogelijkheden naar alle aspecten; gebruiksgemak, houdbaarheid, constructie, verwerkbaarheid, logistiek en duurzaamheid en je haalt resultaat.
Verpakkingskunde: love it 😉
De column is van Robert van Dooremolen. Hij geeft de pen door aan Bart Lauwaert.
Deze maandelijkse column is een samenwerking tussen Easyfairs en de VNV (Vereniging Nederlandse Verpakkingskundigen). De VNV is de Nederlandse vereniging van experts op het gebied van verpakking en verpakken (www.verpakkingskundigen.nl).
