Ik irriteer me al jaren aan de flessen voor vloeibare bakproducten omdat er zoveel product in achterblijft dat er met geen mogelijkheid uit te krijgen is zonder de verpakking met een mes en spatel te lijf te gaan. De producten en bijbehorende verpakking zijn zo’n 10 jaar geleden ontwikkeld als gezond alternatief voor harde bakboter.

Die harde bakboter zat in een papieren wikkel die bestand was tegen vetdoorslag. Voor die ouderwetse harde boter voldeed een wikkel al dan niet met een aluminium laagje. Je hoefde de wikkel alleen open te vouwen en je kon een stukje boter afsnijden. Wel ging het geheel, ook aan de buitenkant, hoe verder je kwam, plakken.

Voor vloeibare bakboter is meer verpakkingsmateriaal nodig. Het product moet lekvrij verpakt worden en je moet uit de verpakking meerdere malen kunnen doseren. De dop moet dus vaker open en dicht kunnen gaan en de fles moet stevig genoeg zijn om vaker in te knijpen zonder te knakken of lek te raken. Ook moet de fles en de dop heel blijven als die per ongeluk op de grond valt. Het product heeft, voor dat doseren, een bepaalde vloeibaarheid waar de schenkopening op afgestemd moet zijn. Omdat het product vloeibaar is gelden er specifieke eisen voor de barrière van de verpakking.

De allereerste fles was een hele ranke, zonder ribben, en die hield het net uit tot de laatste druppel er uit was geknepen. De ontwikkelaar was er trots op. Daarna werd deze fles van ‘mijn’ merk vervangen door dikke lompe standaard fles met stevige ribben van 750 ml. Achter die dikke verstevigingsribben blijft dikvloeibare bakboter hangen.

Inmiddels komen er meer vormen van flessen op de markt en verschillen de vloeibaarheden van de producten. Er zijn flessen die beter leeg te maken zijn dan andere omdat ze minder dikke ribben hebben en de bakboter vloeibaarder is heb ik door uitproberen geleerd.

Terug naar een wikkel kunnen we niet maar de fles kan vervangen worden door een drankenkarton of stazak met doybodem en schroefdop, die zijn door hun vorm stevig en kunnen goed plat- en leeggemaakt worden. Of dit voor de hele keten de beste optie is moet een analyse leren. Wil een producent bij de fles blijven dan kan onderzoek naar de radii van de ribbels meer inzicht geven en de viscositeit van de margarine daarop worden afgestemd.

Totdat er een bewezen betere verpakkingsvorm is snij ik elke bijna lege fles open óm m vervolgens helemaal leeg te schrapen, alsof het een boterwikkel is; de bakboter in de lompe fles blijf ik het lekkerste vinden.