Ben ik mijn koffers aan het inpakken voor onze grote reis naar Zuid-Afrika, krijg ik de vraag of ik de column voor Empack wil schrijven. Dan maar eens goed in het verre zuiden om me heen gaan kijken. Hoe doet men het in Zuid-Afrika? Creatieve nieuwe verpakkingen? Nieuwe producten, met handige extra’s?
Na diverse supermarkten, kraampjes en dorpswinkeltjes bezocht te hebben, ben ik wat teleurgesteld. Alles is hetzelfde als bij ons. Iets typisch, wat mooi past bij de bush, heb ik niet kunnen vinden.
Maar dan valt me wat anders op. Er zijn wel bijzondere verpakkingen te vinden hier en wel overal om me heen.
Zo bleken de kids ineens erg blij met hun banaan te wezen. Handig om wat eerste honger te stillen. Ze rijpen mooi door, totdat ze met een simpele knik gewoon open zijn en je ze met schone handen ook nog eens helemaal leeg kunt eten. Briljant, als je erbij stil staat.
Geen last van benodigde gasbariëres, genoeg bariëre om het vocht vast te houden en bederven doet het ook al niet. Ik ben wel eens 2 maanden oude exemplaren tegen gekomen die, op de kleur en vorm na, nog steeds niet dodelijk waren. En dan nog iets… je kunt er ook nog eens in bakken. Probeer maar eens, snijd een banaan open, doe er wat pure chocolade in en leg 15 minuten op de BBQ, je zult versteld staan!
1 aandachtspuntje… je moet die schil wel netjes weggooien in de vuilnisbak, want die is zo stevig, dat je hem een jaar later nog steeds terug kunt vinden in de berm.
Inmiddels ben ik op een struisvogelfarm beland en daar word ik weer met een fantastische verpakking geconfronteerd… het ei!?!
Ik besef me weer hoe perfect zo’n verpakking na vele duizenden, miljoenen jaren uiteindelijk geworden is.
Een ei, dat uit alleen maar uit gevoelige ingrediënten bestaat en maar al te graag door allerlei beestjes opgegeten of verpest wil worden, blijkt in de schil gewoon maanden houdbaar. Misschien verdwijnt er wat vocht, maar mits niet nabesmet door lysteria of salmonella, blijft de binnenkant bacterievrij. Hoe doet zo’n vogel dat?
Als we dit staaltje natuurlijk verpakken loslaten op de komkommer: het door de consument verfoeide LDPE krimpfolietje – dat we aanbrengen om uitdrogen te voorkomen maar in de praktijk nog lang niet recyclebaar is – vervangen we door een biobased en home compostable folie. (Dit doen we trouwens alleen in het naseizoen want alleen dan zijn de komkommers gevoelig voor bederf.) De komkommer blijft langer houdbaar en de folie kan net als de bananenschil bij het gft.
Ik ga voortaan met extra plezier mijn banaan en eitjes eten en bedenken hoe we onze overige verpakkingen kunnen perfectioneren. In de natuur blijf ik extra goed kijken naar wat ik nog verder tegen ga komen. Ik denk dat er nog steeds veel geleerd kan worden, ook nu nog. Zeker als het gaat om CO2 efficiëntie, recyclebaarheid of gebruiksgemak kunnen er nog veel creatieve ideeën opgedaan worden.
Deze maandelijkse column is een samenwerking tussen Easyfairs en de VNV (Vereniging Nederlandse Verpakkingskundigen). De VNV is de Nederlandse vereniging van experts op het gebied van verpakking en verpakken (www.verpakkingskundigen.nl).
