Columnist: Fieneke van Zuylen
Columnist Fieneke van Zuylen schrijft deze maand voor Empack over de complexe wereld van verpakkingen. Kleine aanpassingen in verpakkingen brengen hun eigen uitdagingen met zich mee. In deze blog duikt Fieneke dieper in de complexiteit van duurzame verpakkingen, van kunststofreductie tot het vinden van de juiste balans tussen functionaliteit en milieuvriendelijkheid.
Elke ochtend gebruik ik mijn yoghurtbeker. In de afgelopen jaren is deze beker al vaker onderwerp van gesprek geweest. Aangezien deze tapstoelopende beker van PET is gemaakt, wordt deze steviger met een papieren wikkel eromheen. Alleen zorgt de papieren wikkel voor een probleem bij recycling. Wanneer deze wikkel nog om de beker blijft zitten na het afdanken, zal de kunststofbeker niet herkend worden. Daarom is de scheurrand toegepast; deze kan door de consument eenvoudig worden verwijderd vóór het afdanken. Natuurlijk moet de consument dit wel doen. Een scheurrand die gemakkelijk losgaat na het afdanken zou een goede oplossing zijn, maar een verpakking moet natuurlijk ook bestand zijn tegen verschillende factoren tijdens transport.
Daarnaast zijn we in de verpakkingsindustrie ook bezig met het verminderen van het gebruik van kunststof, zoals ook bij deze verpakking. De makkelijkste reductie van kunststof op deze verpakking was de hersluitbare deksel, die alleen de functie had om na het openen van de seal de verpakking te hersluiten. Het enige nadeel dat ik heb ervaren, was dat mijn yoghurt sneller uitdroogt, niet zo’n fraai gezicht.
Mochten we echt minder materiaal willen gebruiken, zouden we natuurlijk als eerste kunnen overwegen om voor een grotere verpakking te gaan. Al zorgt deze klein verpakking wel voor gemak. Zelf yoghurt maken is natuurlijk ook een optie (daar is mijn moeder groot fan van). Alleen hoe haal ik zelf de lactase eruit? Helaas is dat voor mij geen optie.
Ook al bestaat de papieren wikkel gedeeltelijk uit gerecycled materiaal. Wat als de hele wikkel niet meer wordt toegepast op deze verpakking? Dit zou voor minder materiaal zorgen. Echter, de beker zou dan versterkt moeten worden door meer kunststof te gebruiken, waardoor het doel minder kunststof niet behaald kan worden. Daarnaast zal de inkt die direct op het kunststof wordt gedrukt voor vervuiling van de recyclingstroom zorgen. Hiervoor zijn dan ook verschillende alternatieven, zoals een label of inkten die zijn ontworpen om geen vervuiling in de recyclingstroom te veroorzaken. Al zal dit ook weer effect hebben op de kosten.
Mijn laatste optie zou zijn een kleinere wikkel; dan zal het product ook nog gedeeltelijk zichtbaar zijn. Mocht de consument de wikkel niet volledig verwijderen, kan de recyclinginstallatie de verpakking nog scannen; bij een verpakking van 500 ml mag het label maximaal 50% van het frontale oppervlak bedekken.
Ik kijk al uit naar de volgende ochtend wanneer deze verpakking weer een nieuwe aanpassing heeft.
Deze maandelijkse column is een samenwerking tussen Easyfairs en de VNV (Vereniging Nederlandse Verpakkingskundigen). De VNV is de Nederlandse vereniging van experts op het gebied van verpakking en verpakken (www.verpakkingskundigen.nl).
